Auto huren Nieuw-Zeeland

Nieuw-Zeeland staat bekend om de verbluffende en gevarieerde natuurlijke schoonheid: grillige bergen met gletsjers, glooiende weilanden, steile fjorden, ongerepte helderblauwe meren vol forel, woeste rivieren, schilderachtige stranden en actieve vulkanen en geisers. In de natuur van Nieuw-Zeeland kun je heerlijk tot rust komen, maar als je meer behoefte hebt aan spanning en avontuur, kom je er ook aan je trekken. Je kunt er raften, bergbeklimmen, fietsen, abseilen en nog veel meer. De eilanden van Nieuw-Zeeland vormen een unieke habitat voor loopvogels die je nergens anders ziet, zoals de kakapo en de kiwi. Nieuw-Zeelanders hebben die kiwi als nationaal symbool aangenomen en noemen zichzelf ook kiwi’s.

Geschiedenis van Nieuw-Zeeland

Nieuw-Zeeland is historisch gezien het jongste land ter wereld. Het is slechts zo’n zevenhonderd jaar geleden dat de eerste bewoners zich hier vestigden. Volgens een legende ontdekte de Polynesiche zeevaarder Kupe het land al eerder door een lange wolk die erboven hing, maar voer hij weer terug. Hij noemde zijn ontdekking Aotearoa, het land van de grote witte wolk. De Maori’s worden beschouwd als de eerste bewoners van het land. Zij leefden van de visvangst en de jacht.

In 1642 werd de Nederlander Abel Tasman vanuit Batavia (nu: Jakarta) eropuit gestuurd om het Zuidland (Australië) te verkennen. Daar landde hij nooit, maar wel op een ander onbekend eiland dat later Tasmanië zou heten. Toen hij verder voer, ontdekte hij nog meer eilanden, het huidige Nieuw-Zeeland. Tasman werd echter niet vriendelijk ontvangen door de Maori, die vier van van zijn manschappen doodden. Nederland gaf de eilanden een naam: Nieuw-Zeeland, naar de provincie Zeeland.

Meer dan honderd jaar later, in 1769, voer de Britse ontdekkingsreiziger James Cook langs het Noorder‑ en Zuidereiland. Hij werd niet aangevallen, maar Groot-Brittannië had aanvankelijk weinig belangstelling voor de eilanden. Wel werd Nieuw-Zeeland bezocht door talrijke walvisvaarders, zeehondenjagers en handelsschepen. Ze ruilden metalen gereedschappen, wapens en andere goederen voor hout, voedsel, water en kunstvoorwerpen. Vanaf het begin van de negentiende eeuw kwamen er meer Europeanen naar Nieuw-Zeeland, onder wie christelijke missionarissen. Voor de gezondheid van de Maori was dit een ramp: meer dan de helft stierf, vooral door geïntroduceerde ziekten.

Omdat er onenigheid ontstond tussen de oorspronkelijk bewoners en de Europese nieuwkomers, tekenden Groot-Brittannië en de Maori in 1840 het Verdrag van Waitangi. De Maori werd een ongestoord bezit van hun land, bossen en wateren beloofd, maar de Britten kregen het recht land aan te kopen. Dit leidde tot verwarring: de Maori dachten dat heel Nieuw-Zeeland hen toebehoorde, de Britten vonden dat dit alleen gold voor de gebieden waar ze al woonden. Er volgde een tijd van bloedige conflicten, de Maori-oorlogen.

Vanaf 1850 werkten de Britten toe naar zelfbestuur voor Nieuw-Zeeland. Er werd een Assemblee ingesteld (het mocht officieel geen parlement heten) en het land werd opgedeeld in zes provincies. Om te voorkomen dat het Zuidereiland zich zou afscheiden, werd de hoofdstad verplaatst van Auckland naar het meer centraal gelegen Wellington. In 1856 kreeg het bestuur zeggenschap over alle binnenlandse aangelegenheden en was Nieuw-Zeeland in feite zelfstandig. Dat bestuur nam sommige vooruitstrevende maatregelen. Zo mochten vrouwen in 1893 hun stem uitbrengen bij verkiezingen. Nieuw-Zeeland was het eerste land ter wereld dat vrouwenkiesrecht invoerde, het Britse ‘moederland’ deed dat pas 25 jaar later.

Tijdens beide wereldoorlogen vochten veel Nieuw-Zeelandse militairen mee met de Britten. Al in 1931 was Nieuw-Zeeland volledige onafhankelijkheid toegezegd (net als Australië, Canada, Zuid-Afrika en Ierland), maar die werd pas in 1947 officieel. De eerste jaren daarna bleef Nieuw-Zeeland voornamelijk een agrarisch land en verdiende goed geld aan de zuivel en schapenwol. Tegen het einde van de jaren zestig ontstond er een Maori-protestbeweging om racisme te bestrijden, de Maori-cultuur te promoten en te onderzoeken of het Verdrag van Waitangi geschonden was. De afgelopen jaren is veel grond aan Maori’s teruggegeven en hun cultuur wordt inmiddels als belangrijk onderdeel van de identiteit van Nieuw-Zeeland beschouwd.

Samenleving en Cultuur

De bevolking van Nieuw-Zeeland is de afgelopen decennia meer multicultureel geworden. Ruim twee derde van de inwoners is etnisch Europeaan, de meesten hebben Britse of Ierse wortels. Bijna een vijfde van de bevolking is Maori. Andere grote etnische groepen zijn Aziaten en immigranten uit Polynesië. De bevolking is zeer ongelijk verdeeld over het land: driekwart woont op het Noordereiland, slechts een kwart op het grotere (maar ook bergachtiger) Zuidereiland. De regio rond de oorspronkelijke hoofdstad Auckland heeft 1,7 miljoen inwoners (33% van de hele bevolking), in en om de huidige hoofdstad Wellington wonen slechts ruim 400.000 mensen.

Veel jonge Nieuw-Zeelanders gaan voor minimaal een jaar naar het buitenland voor hun “OE” (Overseas Experience). Hoewel ze naar veel verschillende landen kunnen, kiezen ze meestal voor Groot-Brittannië vanwege de gunstige visaregeling en de taal. Een OE is ingebakken in de cultuur en wordt heel belangrijk gevonden voor iemands ontwikkeling. Bij sollicitatiegesprekken voor hogere functies wordt er vaak naar gevraagd: “do you have your OE?”

Met de komst van de Europeanen naar Nieuw-Zeeland werden relatief veel Maori’s bekeerd tot het christendom, maar enkele leiders waren vasthoudend aan de oude waarden en normen en hebben ervoor gezorgd dat de cultuur niet verloren is gegaan. De laatste decennia is er veel meer interesse en waardering voor de inheemse Maori-cultuur. Inmiddels speelt die een belangrijke rol in de dagelijkse symboliek, het leven en de identiteit van het hele land.

Ceremoniële dansen van de Maori’s worden haka genoemd. De bekendste haka is de Ka Mate, die al jarenlang door het Nieuw-Zeelandse rugbyteam, de All Blacks, voor het begin van iedere wedstrijd wordt uitgevoerd. Een andere traditie van de Maori’s is om hun gezicht te tatoeëren: tā moko. Oorspronkelijk werd de tekening door middel van schaven en krassen aangebracht, tegenwoordig wordt vaak de ‘gewone’ tatoeage toegepast.

Het nationale symbool van Nieuw-Zeeland komt voort uit de natuur. Het blad van de zilveren boomvaren staat op legerinsignes en shirts van sportteams. Ook kom je het tegen in bedrijfslogo’s. De zilvervaren is een plant die van nature alleen in Nieuw-Zeeland voorkomt.

Staatsinrichting en Bestuur

Nieuw-Zeeland is een constitutionele monarchie met een parlementaire democratie. De Britse koning is nog steeds staatshoofd van het land. Er gaan wel stemmen op om van het land een republiek te maken, maar de meeste Nieuw-Zeelanders lopen er (nog) niet warm voor.

Het parlement bestaat uit één kamer (House of Representatives) met normaal gesproken 120 leden, maar dat kunnen er meer worden door het kiessysteem. Nieuw-Zeelanders brengen bij verkiezingen twee stemmen uit: één op een kandidaat en de andere op een partij. 72 leden van het parlement worden rechtstreeks gekozen, de rest wordt verdeeld op basis van de partijstemmen. Daarbij geldt wel een kiesdrempel van 5%. Het parlement wordt iedere drie jaar verkozen.

Nieuw-Zeeland is verdeeld in 11 regio’s, waarvan de grenzen grotendeels samenvallen met stroomgebieden van rivieren. De regionale raden zijn dan ook vooral belast met waterbeheer en controle van onder meer stuwdammen.

Economie

In de jaren vijftig en zestig van de vorige eeuw was Nieuw-Zeeland een van de welvarendste landen ter wereld. Er was veel vraag naar de hoge kwaliteit wol van de Nieuw-Zeelandse schapen en ook naar de producten van de zuivelindustrie. Dat veranderde toen het Verenigd Koninkrijk lid werd van de Europese Economische Gemeenschap (voorloper van de EU). Nieuw-Zeeland verloor daardoor zijn voorkeursbehandeling met dat land. De economie raakte in een crisis, ook al omdat die nogal gesloten en centraal geleid was.

In de jaren tachtig en negentig gooide Nieuw-Zeeland economisch het roer radicaal om. Landbouwsubsidies werden afgeschaft, invoerrechten gereduceerd, staatsbedrijven geprivatiseerd en belastingen verlaagd. De – soms pijnlijke – ingrepen veranderden Nieuw-Zeeland in een van de meest open economieën.

Landbouw, veeteelt en visserij (en de verwerking van de opbrengsten) zijn nog steeds belangrijk voor Nieuw-Zeeland. Het land exporteert enorme hoeveelheden zuivel, schaaps‑ en rundvlees, wol, vis en fruit (vooral kiwi’s en appels). In de bosbouw is de nadruk verschoven van het kappen van oorspronkelijk bos naar de aanplant van dennenbomen en sparren voor respectievelijk hout en pulp. De export van houtproducten gaat voor meer dan de helft naar China.

De wijnproductie in Nieuw-Zeeland heeft de laatste decennia enorme groei doorgemaakt. De streek rond Blenheim op het Zuidereiland is de grootste wijnregio, dankzij het koele maar toch zonnige klimaat, relatief weinig regen en de uitstekende grond. Bijna driekwart van de geproduceerde wijnen wordt geëxporteerd, vooral de witte sauvignon blanc.

Toerisme levert een niet onaanzienlijke bijdrage aan de Nieuw-Zeelandse economie. De meeste toeristen komen uit het ‘buurland’ Australië, gevolgd door het Verenigd Koninkrijk, de Verenigde Staten en China. De overweldigende natuur van Nieuw-Zeeland heeft een enorme aantrekkingskracht op internationale toeristen, maar ook de inwoners zelf trekken er graag op uit. De prachtige natuur en uitgestrekte landschappen vormen perfecte filmlocaties: onder meer Lord of the Rings, The Hobbit en Wolverine zijn (gedeeltelijk) in Nieuw-Zeeland opgenomen.

Geografie en Klimaat

Nieuw-Zeeland is het meest geïsoleerde land ter wereld. Australië is het dichtstbijzijnde grotere land en daar ligt zo’n 1700 kilometer zee tussen. Het kleine Fiji ligt bijna 2000 kilometer ten noorden van Nieuw-Zeeland en het ijs van Antarctica 2500 kilometer ten zuiden van het land. Ga je in een rechte lijn naar het oosten, dan is het eerste grote land dat je tegenkomt Chili, op ruim 8000 kilometer.

Nieuw-Zeeland ligt in de zuidelijke Stille Oceaan en bestaat uit eilanden, waarvan de twee belangrijkste het Noordereiland en Zuidereiland zijn. Tussen die eilanden loopt een smalle zeestraat, Cook Strait, en het water van de Stille Oceaan tussen Nieuw-Zeeland en Australië wordt de Tasmanzee genoemd.

Het Zuidereiland is het meest bergachtig, de Zuidelijke Alpen bestrijken de hele lengte. Op de bergtoppen ligt eeuwige sneeuw, onder meer op de hoogste top Mount Cook (3724m), die de Maori’s Aoraki noemen. De bergen in het zuidwesten van het eiland worden diep doorsneden door indrukwekkende fjorden. Het gebied bij Christchurch aan de oostkust is vrij vlak, met uitzondering van een uitgebluste vulkaan ten zuidoosten van de stad die het schiereiland Banks (Banks Peninsula) vormt.

Het Noordereiland is over het algemeen vlakker, maar er loopt wel een bergrug over het oostelijke deel. Bovendien zijn er vulkanen, waardoor ook dat eiland hoge toppen kent, zoals de actieve vulkaan Ruapehu (2797m). Naast vulkanen heeft het Noordereiland geisers en warmwaterbronnen. Het noorden van het eiland wordt gedomineerd door Auckland, de veruit grootste stad van Nieuw-Zeeland.

Verkeer en Infrastructuur Nieuw-Zeeland

Nieuw-Zeeland kent niet zo heel veel echte snelwegen (motorways en expressways, met een middenberm), alleen enkele vrij korte routes in en rond de grote steden Auckland, Wellington, Dunedin en Christchurch. In de rest van het land zijn die ook niet nodig, want buiten de grote bevolkingsconcentraties is er weinig verkeer. De langste route is de State Highway 1 die van het noordelijkste puntje van het Noordereiland naar even ten zuiden van Invercargill voert, alleen onderbroken door de veerdienst tussen Wellington en Picton.

Maar je hebt in Nieuw-Zeeland geen auto gehuurd om over grote wegen te rijden, je wilt dwars door de ruige natuur! Dat kan heel goed, want alle routes worden in Nieuw-Zeeland uitstekend onderhouden, ook de secundaire wegen. Wel zijn veel wegen relatief smal en bochtig, vooral op het bergachtige Zuidereiland.

In Nieuw-Zeeland rijdt men links. Voor mensen die in hun eigen land rechts rijden, is het even aanpassen, maar het went snel genoeg, zeker als je onze tips van tevoren even leest. Het zal je misschien geruststellen dat veruit de meeste huurauto’s in Nieuw-Zeeland automatische versnelling hebben. Over schakelen hoef je dus niet meer na te denken! Snelheden worden in Nieuw-Zeeland aangegeven in kilometers. Op de (semi-)snelwegen mag je maximaal 100 kilometer per uur rijden, behalve op een deel van de Highway 1 bij Auckland waar je 10 kilometer harder mag.

Vliegvelden

De drukste luchthaven van het eiland ligt uiteraard bij de grootste stad, Auckland Airport. Ook in het luchthavenverkeer speelt de geïsoleerde positie van Nieuw-Zeeland een rol: het land heeft rechtstreekse vliegverbindingen met Australië, Azië en Noord‑ en Zuid-Amerika, maar niet met Europa. De tweede luchthaven van Nieuw-Zeeland ligt bij de grootste stad op het Zuidereiland, Christchurch Airport. Daarna komt pas het vliegveld van de hoofdstad, Wellington Airport. Een populaire luchthaven onder toeristen is Queenstown Airport in het zuiden, omdat dat de toegangspoort is tot het indrukwekkende Fiordland. Alleen al voor de spectaculaire aanvliegroute wil je een keer landen op het vliegveld van Queenstown.

Dunedin Airport is weliswaar ook een internationale luchthaven, maar verwerkt alleen vluchten van en naar Australië.

Openbaar Vervoer

Nieuw-Zeeland heeft uitstekend interregionaal busvervoer. De nationale busmaatschappij InterCity verbindt meer dan 600 bestemmingen in het hele land. Nadeel is dat sommige lijnen maar één keer per dag rijden.

Het spoor wordt in Nieuw-Zeeland voornamelijk gebruikt voor het vervoer van goederen. Er zijn wel passagierstreinen over lange afstanden, maar het aantal is beperkt en bovendien rijden de treinen nogal langzaam. Dat gezegd hebbende, sommige treintrajecten lopen wel door prachtige natuur.

In steden als Auckland, Wellington, Christchurch en Dunedin is goed openbaar vervoer met bussen, lightrail en (in Wellington) een kabelbaan. Buiten het centrum van deze steden heb je een (huur)auto nodig om snel en comfortabel naar andere bestemmingen te reizen.

Eten en Drinken

De ‘kiwi-keuken’ kent vooral Britse invloeden. Zo is fish ‘n chips een van de nationale gerechten van het land. Ook worden er veel sandwiches en hartige taarten gegeten. Het ontbijt van de inwoners van Nieuw-Zeeland is gelijk aan het Engelse ontbijt: gebakken eieren met spek of toast met marmelade. Dankzij de veeteelt in het land wordt er veel vlees gegeten. Vooral lamsvlees is populair. Ook kent de keuken een verscheidenheid aan gerechten met vis en zeevruchten. De Maori’s hebben hun eigen traditionele bereidingswijze van voedsel. Dit wordt hangi genoemd: in warmwaterputten worden groenten, vlees en vis gestoomd.

Nieuw-Zeeland produceert veel fruit en daar moet je zeker van genieten. Denk niet alleen aan die heerlijk frisse kiwi’s, ook aardbeien, perziken en kersen worden veel gegeten.

De pubs in de grote steden zijn een nalatenschap van de Britten en net als op de Britse Eilanden zijn het niet alleen plekken om een biertje te drinken, maar vooral sociale ontmoetingsplaatsen. Met de opkomst van de wijnbouw in het land zijn de Nieuw-Zeelanders ook steeds meer wijn gaan drinken.

Roadtrips met een huurauto in Nieuw-Zeeland

De overgrote meerderheid van toeristen die naar Nieuw-Zeeland gaan huren een auto om het land te verkennen. Het is verreweg de meest comfortabele en economische manier om zo veel mogelijk van Nieuw-Zeeland te zien en ook afgelegen gebieden te kunnen bereiken. Daarnaast geeft rijden in een huurauto door Nieuw-Zeeland je een enorm gevoel van vrijheid. Als je maar een relatief korte tijd in het land bent (zeg, 3 weken), kun je het beste kiezen of je over het Noordereiland of het Zuidereiland wilt reizen. Volgens sommige mensen is het Zuidereiland het meest imponerend, maar het vulkanische Noordereiland heeft ook prachtige landschappen en interessante steden en dorpen. Houd er verder rekening mee dat niet alle verhuurbedrijven toestaan dat hun huurauto’s op de ferry gaan tussen de twee eilanden. Dat geldt overigens niet voor alle verhuurders (zie hieronder).

Auto huren in Nieuw-Zeeland voor een one way

Een one way is een geweldige optie voor het huren van een auto in Nieuw-Zeeland. Daarbij haal je de huurauto in de ene plaats op om ‘m op een andere locatie in te leveren. Wist je dat het in Nieuw-Zeeland uitmaakt of je met een huurauto van noord naar zuid of van zuid naar noord rijdt? Een enkele reis van Queenstown naar Auckland is vaak redelijk geprijsd, maar andersom is veel duurder. Dat is een gevolg van vraag en aanbod: de meeste mensen kiezen voor de route van noord naar zuid.

Je hoeft niet zo’n lange reis te maken voor een geweldige roadtrip. Nog afgezien van de veerboot over de Cook Strait die een halve dag in beslag neemt, is op beide eilanden meer dan genoeg te zien. En ook dan kun je kiezen voor een one way, bijvoorbeeld tussen Christchurch en Queenstown op het Zuidereiland. Je kunt dan onder meer de Southern Scenic Route volgen die we hebben beschreven in onze top 12 one way roadtrips met een huurauto. Je maakt dan een sublieme reis langs ruige kliffen en bergtoppen, kristalheldere meren en schilderachtige dorpjes. Bovendien zie je flora en fauna die je nergens anders ter wereld tegenkomt.

Accommodatie

Als je met een huurauto onderweg bent in Nieuw-Zeeland, bieden motels langs de toegangswegen tot de meeste steden goede en redelijk betaalbare accommodatie. De meeste kamers hebben een kitchenette met potten en pannen, serviesgoed en bestek. Bed & breakfasts zijn populair in de grotere plaatsen en op het platteland kun je vaak terecht in boerderijen of andere homestays. Die liggen niet vaak langs doorgaande routes, maar dat is geen probleem als je een auto hebt gehuurd in Nieuw-Zeeland. Voor unieke accommodatie zijn er homestays bij Maori families.

Er zijn door het hele land campings te vinden op de meest bijzondere locaties. Het is mogelijk om er een tentje op te zetten, maar meestal worden er op de campings ook cabins of kleine appartementjes verhuurd. In de beschermde natuurgebieden in de bergen zijn berghutten, maar de ruimte kan daar beperkt zijn.

Tijdzone

Nieuw-Zeeland ligt in een tijdzone die twaalf uur voorloopt op de internationale standaardtijd (UTC+12). Op de laatste zondag van september wordt de klok een uur vooruitgezet (zomertijd). Op de eerste zondag van april gaat de klok weer een uur terug.

Externe Bronnen

Voor meer informatie over Nieuw-Zeeland raden wij je, naast zoeken met Google, de volgende bronnen aan:

• Wikipedia, Nieuw-Zeeland
• Toeristische informatie Nieuw-Zeeland (meertalig)